شهیدان بی سنگ مزار !
شهدا را که خیلیهامان آرزوی در میان آنها بودن را داریم، در پیش گاه خدا اجر و قربیست نا گفتنی که در کلام و مقال نمیگنجد اما در جامعهای شهیدپرور که آسودگی و پیشرفت ما مرهونِ خونِ هزاران شهید است، دیدن اتفاقاتی از این نمونه که نقل میشود، ذهن هر منصفی را آشفته میسازد ...
تصویر زیر مربوط است به شهرستان سعدآباد که در استان بوشهر قرار گرفته است. پارکیست در کنارِ رودخانهی شهر که در آن پنج شهید گمنام را دفن کردهاند. اما اکنون مقبرهی این پنج شهید گمنام، حال و هوایی اسفناک دارد. نه سنگ قبری و نه حتّا نشانهای که اگر کسی برای اولین بار از اینجا رد شود به وسیلهی آن در کنار این مقبرهها حضور پیدا کند و یادی از بزرگواری این شهیدانِ همیشه مظلوم کند.
انهمان را آباد کردند و خانه شان را احترامِ نمیکنیم!؟ حتّا ما بیوفایان با این همه وفادارن، خوشرفتاری نکردیم و هیچ از رویشان خجالت نکشیدیم؟ نمیخواهم داد و بیداد و علم و کتل راه بیندازم و اعتراض کنم. اما حق بدهید که کمی بنگارم؛ از خونِ دلهایی که بر جگرمان رفته است و از جفاهایی که بر آنان شده است. بگذارید کمی بنویسم از کسانی که این روزها از خطی که باید و شایدِ آنان است، دور شدهاند و شهیدان را مروجان خشونت میدانند و با دفن کردنِ ایشان در شهرها، مخالفت میکنند. شهیدانی که حتّا نامِشان را هم برای ترویجِ اسلام و سربلندی ایران خرج کردند .